چرا این روزها اینقدر شاهد پرخاشگری و خشونت از سوی افراد هستیم ؟ آیا مشکلات اقتصادی تنها دلیل این پرخاشگری ها است؟ راهکار کنترل این خشم چیست ؟ برای فرار از نا سزاگویی چه باید کرد؟
سرویس جامعه شفاف: این روزها وقتی در خیابان راه می روی افراد بسیاری را می بینی که بر سر مسائل کوچک رو به مجادله آورند . موضوعی که چندی پیش در خبرها فشارهای اقتصادی حال حاضر یکی از علل آن برشمرده شد.فشارهایی که بیکاری، نرسیدن دخل به خرج و گرانی و تورم بر مردم وارد می کند.

کار به جایی می رسد که گاه یک بوق یا یک تنه غیر عمدی در کوچه و خیابان های شهر باعث درگرفتن مجادله و دعوایی می شود که پس از ارامش چیزی جز پشیمانی به همراه نمی اورد.

در این بین آنچه مهم است کنترل اعصاب و دوری از خشونت است چرا که این خشم و عصبیت از مشکلات خانوادگی گرفته تا مشکلات اقتصادی ، هر دلیلی که داشته باشد زیبنده اخلاق ایرانی –اسلامی نیست.

مرحوم آیت الله مجتبی تهرانی در کتاب اخلاق الهی سه عامل را سرمنشا فحش و ناسزا می شمرد:

۱- خشم و عصبانیت: فحش اغلب از شعله ور شدن خشم سرچشمه می گیرد. فرد خشمگین به دلیل ناتوانی در مهار کردن خشم خود، به رفتار زشتی چون فحش گرفتار می شود و با تکرار و استمرار آن، این رفتار به شکل عادت در می آید.

۲- شوخی: گاه ناسزا گویی فقط برای مزاح و شوخی با فرد و خنداندن دیگران صورت می گیرد که این خود در نیروی شهوت ریشه دارد. هرزه گویی های دلقکهای دربار پادشاهان، از این نوع به شمار می آید.

۳- عادت: تربیت نادرست در شیوه درست سخن گفتن، سخنان ناهنجار و نازیبا را برای انسان عادی می سازد. فرد مبتلا به فحش در چنین حالتی، بدون سرکشی دو نیروی خشم و شهوت، دشنام می دهد؛ زیرا ناسزاگویی برای او، مانند سخنان دیگرش به شکل عادت در آمده است.