این روز‌ها همه جا و همه کس از اسیدپاشی می‌گویند. پدیده‌ای که خیلی زود‌تر از شناسایی عاملان و ریشه یابی آن مورد قضاوت قرار گرفت و آرام آرام تبدیل به مسئله سیاسی و نهایتاً امنیتی شد تا آنجا که حتی کار به جایی رسید که رئیس جمهور به سه وزارتخانه کشور، اطلاعات و دادگستری دستور پیگیری هر چه سریع‌تر این موضوع داد.

اکنون پس از گذشت چند روز از چند مورد اسیدپاشی در اصفهان، آن چیزی که عاید جامعه ما به خصوص زنان شده است احساس ناامنی است. سوال این است که چرا باید مسئله‌ای که نه هنوز عاملان آن شناسایی شده‌اند و نه دلیل آن، اینگونه باعث برهم خوردن نظم اجتماعی و امنیت جامعه شود؟
به نظر می‌رسد بخش عمده پاسخ به این سوال را می‌توان در عملکرد گذشته مسئولان یافت. مادامی که مسئولان مسائل اجتماعی مختلف را با عینک سیاسی بنگرند نتیجه‌اش این خواهد شد که همین سیاسی کردن مسائل دامن آن‌ها را نیز خواهد گرفت. حتی اگر فرض را بر این بگیریم که اسیدپاشی‌ها ریشه امنیتی و سیاسی داشته است منطقی این است که انتظار داشته باشیم اول سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی از آن خبردار شوند سپس مردم به حواشی آن بپردازند و نه بالعکس! در حقیقت حاصل عملکرد مسئولان اینگونه شده است که حتی بسیاری از روشنفکران و جامعه تحصیلکرده و مردم ما به موضوع اسیدپاشی موضع گیری سیاسی داشتند. این نوع نگاه از مسئولان به مردم سرایت کرده است.

از یک سو سیاسی کردن مسائل اجتماعی سبب می‌شود تا به جای بررسی، ارزیابی و آسیب‌شناسی جوانب مختلف پدیده‌های اجتماعی، نهادهای مسئول تنها سعی در برخورد سریع با عاملان موضوع داشته باشند تا اذهان عمومی جریحه دار شده را تسکین دهند. از سویی دیگر سیاسی کردن مسائل اجتماعی سبب می‌شود تا حتی تجمع کوچک افراد به منظور حمایت یا مخالفت از یک مسئله اجتماعی رنگ و بوی سیاسی بگیرد. و نتیجه این امر آن خواهد شد که مسائل و آسیب‌های اجتماعی بدون اینکه حل و فصل شوند روی هم انباشته می‌شوند و روز به روز آسیب‌های اجتماعی بیشتری را بازتولید می‌کنند.

در حالی که اگر جامعه را به طور کلی متشکل از چهار بخش فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بدانیم، موضوعات هر بخش باید به طور مجزا در بخش خود مورد بررسی و موشکافی قرار گیرد. سال هاست که جامعه ما از حجیم شدن بخش سیاست رنج می‌برد و غول سیاست نمی‌گذارد دیگر بخش‌های جامعه به خصوص بخش اجتماعی قامت راست کند. اسیدپاشی نمونه کوچکی از این دست اتفاق هاست و در گذشته نیز بار‌ها اتفاق افتاده است که به مسئله‌ای ذاتاً اجتماعی نگاه سیاسی شده است.

مددکار اجتماعی