ارتباط حرفه ای در مددکاری اجتماعی و چگونگی هدایت آن توسط سرپرستان کارآموزی

  خدمات مددکاری از راههای متعددی فراهم می شود. یکی از راههایی که از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است ایجاد و حفظ رابطه ای است که بین مددکار و مددجو به وجود می اید.

  رابطه حرفه ای یعنی احترام به قدر و شان انسان و اراده آزاد و رازداری. تعهد به قدر و شان فرد یعنی اینکه تمام افراد بدون توجه به نژاد ، طبقه اجتماعی ، جنس یا رفتاری که در گذشته داشته اند ، دارای ارزشی برابر و یکسان هستند ، مددکار اجتماعی متعهد است خیر و و صلاح را در چیزی ببیند که شاید در ظاهر زشت و نکوهیده به نظر بیاید .

  اعتقاد به ذات نیکوی انسان راهنمایی است برای مددکاران که افراد ویرانگر را به افرادی مولد و سازنده تغییر دهند. چنین تعهدی را می توان در شناخت و احترام نسبت به افراد و گروههای مختلف ، و همچنین  تمایل مددکار به ادامه تلاش در مورد مددجویان ، ملاحظه نمود . تعهد یاری دادن به مددجویان به این منظور که بتوانند به خودشان کمک کنند ، از شناخت و احترام مددکاران اجتماعی نسبت به خود مختاری و حق انتخاب آزاد افراد ناشی می شود.مددکاران رفتار زیانبار مددجویان را نه می پذیرند و نه از ان چشم می پوشند در بسیاری از مواقع این مددکار است که مسئولیت روبرو شدن و تلاش به منظور تغییر رفتار مددجو را بر عهده می گیرد .در این صورت ، احترام به فرد به معنی احترام به رفتار فرد نیست.

اصل رازداری بسیار مهم و ضروری است ، زیرا مددجو دقیقا می داند که افکار عمیق درونی ، نا ایمنی ها و رفتارهایش هر گز علنی نمی گردد و محرمانه تلقی می شود.تنها در صورتی که رفتار مددجو موجب ازار و و ایذای خود و دیگران شود ،رازداری معنایی نخواهد داشت .مصونیت ارتباط یک اصطلاح حقوقی است .

هدایت رابطه حرفه ای در کارآموزی

   سرپرستان باید توجه داشته باشند که علاقه و توجه گرم و نمایان کارورز ،اشتیاق و توانایی او به کمک کردن و طرز تفکر او  که توام با همدلی وبردباری است باعث می شود که مددجو احساس امنیت کافی نموده و برای روبرو شدن و مقابله با مشکل خویش آمادگی یابد.

  برای ایجاد یک رابطه واقعی لازم است واژه واصطلاحاتی که طرفین به کار می برند دارای معنای واحد و مشترکی باشد. کاراموز بداند در شروع برقراری ارتباط ، مددجو مضطرب به نظر می آید زیرا باید راجع به مسایل شخصی خود برای یک فرد غریبه و ناشناس صحبت کنید . او نمی تواند در مورد عدم کفایت خود و احساس نا امنی و نقاط ضعف خود کلامی صحبت نماید،بویژه که مطلع نباشد کارآموز با مطالب او چه خواهد کرد.این نوع حساسیت ها ایجاد یک رابطه دو جانبه را دچار مشکل می کند .پی بردن به نوع حساسیت مددجو احتیاج به روحی ظریف ، فکری دقیق و درکی واقع بیننه دارد تاکارآموز بتواند انچه را که در درون مددجو می گذرد ،درک نماید ،به انها پاسخ مناسب دهد وموجب کاهش اضطراب مددجو شود .

  برقراری ارتباط حرفه ای بین کارآموز و مددجو باید برای هر دو طرف روشن باشدکاراموز باید درباره نقش خود و نوع رابطه اش با مددجو برای او توضیح دهد و نکات مبهم و تاریک ذهن او را در موردنقش و نوع رابطه کاراموز البته با توجه به فهم و درک مددجو برایش روشن نماید و سپس به مددجو فرصت دهد تا آزادانه صحبت کند،کارآموز باید کاملا به مددجو توجه نماید .هنر گوش دادن ،یکی از مهارتهای مددکار است.سرپرست باید بداندقطع کلام مددجو و بی توجهی به او مانع ایجاد و حفظ رابطه حرفه ای می شود.

رابطه حرفه ای در مددکاری اجتماعی علاوه بر وسعت و عمق بسیار ظریف هم به نظر می رسد و بنابراین رعایت برقراری ارتباط حرفه ای ،یکی از مسئولیتهای مددکاران در کار انها محسوب می شود .نظرگاه رابطه حرفه ای به منظور جلب اعتماد وایجاد اطمنیان می باشد،تا احساس امنیت و آرامش خاطر برای انسانهایی که دارای مشکل هستند فراهم نماید وبدیهی است که با این هدف ، رابطه حرفه ای نه انچنان نزدیک و تنگاتنگ است که با روا بط دوستانه معمولی همانند باشد و نه انچنان عاری از صمیمیت و عاطفه که مانع کنش ویا بخشش و دادو ستد مورد لزوم در جریان کار گردد.مددکاری باید با توجه به فرهنگ ، سنت ، ارزشها ، هنجارها و قوانین و الگوهایی که مددجویان ازآنها الهام می گیرند و تبعیت می کنند ،نوع رابطه ای که می تواند با آنان داشته باشد، به تدریج و اگاهانه مشخص و روشن نماید.

 امین موحدی