در قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، یکی از مواردی که مرد با مراجعه به دادگاه حق تقاضای طلاق دارد، ابتلای زوج به بیماری‌های صعب‌العلاج روانی و جسمانی است .
طلاق حقی نیست که به مرد عطا شده باشد و از زن بازداشته شده باشد بلکه طلاق آخرین راه چاره ای است که برای پایان دادن به زندگی های بدون عاطفه و مشقت بار در نظر گرفته شده است.
به گزارش صراط؛ به نقل از سینانیوز ، دکتر شهاب‌الدین صدر ، عضو کمیسیون بهداشت مجلس با اشاره به اهمیت سلامت روان در تامین امنیت و سلامت جامعه گفت ؛
بیماری‌های روان تنی که مشکلات بسیاری را ایجاد می‌کنند درصد و تاثیر بالایی در سلامت خانواده و جامعه دارند. عدالت در سلامت، نقش آموزش و پرورش و حمایت‌های اجتماعی از دیگر موارد مهم در حوزه سلامت و تامین امنیت خانواده هستند .
گاه برخی از مردان ازاین فرصت خلاء قانونی موجود در حقوق طلاق و اختیارات مرد برای طلاق همسران خود سوء استفاده کرده و با زدن انگ بیماری روانی و عصبی درخواست طلاق می نمایند ،
همان طورکه ،مردی با حضور در دادگاه خانواده شهید محلاتی، دادخواستی را به قاضی این مجتمع ارائه کرده بود ، مدعی شده است که، همسرش منزل را به بهانه واهی ترک کرده است و اکنون نفقه می‌خواهد. وی در ادامه دادخواستش برای طلاق همسرش گفت ؛ او فقط نفقه و طلاق می‌خواهد؛ ولی من می‌خواهم او را طلاق دهم و با دخترخاله خود ازدواج کنم در واقع من هیچ حسی نسبت به او ندارم؛ همسرم بیماری«روانی و افسردگی» !! دارد.
در حالی که ؛ همسر این مرد در دادگاه به قضایی گفت ، او از بیماری من دارد سوء استفاده می کند و من فقط دارای بیماری روان تنی هستم که از اول ایشون می دانستند من به خاطر برخی از مشکلات در قبل از ازدواج دچار به این بیماری شده بودم و همسرم عاشقانه از من درخواست ازدواج کرد . ولی ایشون تا حالا بعد از ازدواج ما ، نه تنها کمکی نکرد تا من با دارو درمان و آرامش خوب بشوم ، بلکه با رفتارهای خود بیماری ام را تشدید کرده است و انگ بیمار روانی به من می زند ، نفقه به من نمی دهد و حالا هم به همین بهانه می خواهد مرا طلاق بدهد و با دختر خاله اش ازدواج کند . شرط ازدواج دختر خاله اش با ایشون ، طلاق دادن من است . جناب قاضی ! من روانی نیستم و زندگی خودم را دوست دارم و طلاق هم نمی خواهم ….
به گفته ی رئیس انجمن روانپزشکان ایران؛ ” تا زمانی که اغلب قوانین مربوط به بیماری‌های روانپزشکی تصحیح نشده باشد، انگ هم وجود دارد.
دکتر احمد جلیلی در گفت وگو با ایسنا ،گفت؛ امکان طلاق آسان زنان مبتلا به بیماری روانی ،از نظر دعاوی حقوق مدنی و طلاق همسر معضلی است که ، نیاز به تجدید نظر ، اصلاح و تنقیح قوانین دارد ، زیرا ؛ امروزه علت شناسایی بیماری‌های روانی ، نیاز به تخصص روانپزشکی، آسیب شناسی‌ها، درمان و نگرش به آن دارد و مسایل قانونی آن نیز در دنیا تغییر یافته است و به تبع تغییراتی که عنوان شد، انگ ها نیز کنار خواهد رفت.
رییس انجمن روانپزشکان ایران گفت؛ خلا ء این نگرش در مجامع حقوقی و خانواده ، برای اثبات این که که آیا هر بیماری روانی ، همان بیماری روانی است که اثباتش موجب طلاق همسر می شود ، یا خیر ، مشکلی است که به هر مردی که بخواهد به هر دلیلی همسر خود را طلاق دهد ، این حق به وی واگذار می شود که بتواند با انگ مبتلا به بیماری روانی می‌تواند به راحتی او را طلاق دهد. ما به شدت با این مقوله مخالفیم و برای حمایت از خانوداده و حقوق زنان بیمار روانی با آن برخورد می‌کنیم تا همان طور که زنان نمی‌توانند چنین اقدامی انجام دهند مردان نیز نتوانند، چرا که به هر حال این دو مسئول یکدیگر هستند.
نماینده انجمن جهانی روانپزشکی در آسیای میانه و غربی با اشاره به این که این مقوله‌ها اصلاح خواهد شد،گفت: هنوز درصد بالایی از مردم، بیماری روانی را بیماری جسمی نمی دانند و این اطلاع رسانی صورت نگرفته تا بدانند آن چه که موجب بیماری روانپزشکی همچون افسردگی و مشکلات بین فردی می‌شود، تغییر بیوشیمی مغز است.
گاه اختلالات شخصیتی هم ، روانی بودن همسر تلقی می شود !!!
از دیگر اختلالات شخصیتی که به بنیان خانواده آسیب وارد می‌سازد شخصیت‌های موازی “برد لاین” یا دمدمی مزاج است که گاهی عاشق هستند و گاهی حالت نفرت و کینه پیدا می‌کنند و در مجموع احساسات آنها طبیعی و متعارف نیست. برخی از خانم ها نیز برای تشدید موضوع درخواست طلاق همسرشان از آنان به عنوان بیمار روانی و عصبی ، سوژه ی جدا شدن را فراهم می کنند تا همسرشان برای طلاق پافشاری کنند .مثلا ؛ آقایی برای درخواست طلاق همسرش به عنوان بیماری روانی در دادگاه چنین ادعا، کر د؛
مشکل اصلی همسر من وجود «سوء ظن شدید» و «بی‌اعتمادی» به همه چیز و عصبانیت شدید و اصرار و پافشاری در مورد نظرات و خواست‌های خود است. محور تمامی این بی‌اعتمادی‌ها ، به زنان دیگر است . همسر من هم‌اکنون 28 سال سن دارد . درگیری‌ها و جر و بحث‌های متعددی پس از عقد کردن بین من و همسرم پیش آمد که منجر به دوبار خودکشی او (با خوردن قرص) شد که اسناد آن در بیمارستان مربوطه موجود است. همسرم پس از عروسی و آغاز زندگی مشترک نیز بار دیگر با خوردن قرص خودکشی کرد که سند این موضوع نیز در همان بیمارستان موجود است.
همسرم رفتن به پیش فالگیرها را معتقد است. همیشه این کار را نجام می دهد و به صورت مرتب و مکرر این کار را صورت می دهد . بلافاصله پس از این که از خانه فالگیر بیرون می‌آمد با من تماس می‌گیرد و با فحاشی تهمت‌هایی را به من نسبت می‌دهد. مثلا این که با یک زن چادری درد دل کرده‌ام، مسائل مالی خود را مخفی می‌کنم و مهم‌تر از همه این که مادر و خواهر مرا متهم کرد که با جادوگری و ریختن دارویی خاص به درب منزل آنها، قصد بر هم زدن رابطه ما را دارند. این موارد را آن چنان حاد می کند که در تماس با مادرم او را به رمالی و جادوگری و امثال آن متهم کرد و رابطه مرا با مادرم تقریبا به طور کامل قطع کرد.
درگیری‌ها و جر و بحث‌های من و او هم به همین ترتیب ادامه یافت یا جایی که من سه روز بی‌خبر منزل را ترک کردم و پس از آن شرط برگشت خود را معالجه روانی او گذاشتم که او بیشتر از یک جلسه حاضر نشد نزد مشاور بیاید زیرا در همان یک جلسه به شدت محکوم شد و حاضر به مراجعه به مشاور یا روانپزشک نشد.
او به صورت پیش‌فرض مرا دروغگو می‌پندارد و علی‌رغم این که من به شدت پایبند به صداقت هستم همچنان مرا متهم می‌کند که دروغ می‌گویم.