از منظر جامعه شناسی سرمایه اجتماعی زاده کنش و واکنش های
افراد در شبکه روابط اجتماعی بوده که موجب ارتقای بهداشت
اجتماعی و در نتیجه پیشگیری از آسیب های اجتماعی می گردد.
این امر به نوعی سلامت اجتماعی جامعه را تامین و تضمین نموده و
موجب آزاد شدن ظرفیت های افراد و تحقق استعداد های آنان
می گردد.مددکاران اجتماعی از طریق مداخله در بحران‘ مداخلات موثر
در جهت بهبود ارتباطات گروهی و خانوادگی‘ ارتقای مشارکت و کیفیت
کنش های متقابل اجتماعی‘ تقویت همبستگی و اعتماد متقابل بین
افراد جامعه موجب افزایش سرمایه اجتماعی در سطح اجتماع گردیده
و به تبع آن با ارتقای کنترل و مسوولیت اجتماعی موجبات تحقق ابعاد
مختلف سلامت از جمله سلامت اجتماعی می گردند.این موضوعی
است که در سیاستگذاری های اجتماعی و برنامه ریزی های کلان
اجتماعی موجب غفلت واقع شده و نقش مددکاران اجتماعی را در
افزایش سلامت اجتماعی جامعه کم رنگ نموده است.
