مددکاران اجتماعی که به حیوانات علاقمندند می توانند رشته تخصصی مددکاری اجتماعی دامپزشکی (veterinary social work) را در دانشگاه بخوانند.
الیزابت استراند، مدیر گروه مددکاری اجتماعی دامپزشکی دانشگاه تنسی امریکا، طی سخنرانی در این دانشگاه با اعلام این مطلب گفت، رشته مددکاری اجتماعی دامپزشکی در این دانشگاه به عنوان یک رشته کاملا تخصصی آموزش داده می شود و فارغ التحصیلان می توانند به راحتی وارد بازار کار شوند.
وی افزود: “این رشته بر خلاف آن چیزی که برخی ها فکر می کنند کار برای تأمین رفاه حیوانات نیست بلکه کاملا برعکس آن است این نوع مددکاری اجتماعی در واقع، تلفیق دو رشته است. من طی پایان نامه ام در مورد ارتباط بین خشونت در انسان و حیوان بسیار مطالعه کردم و یک شب ناگهان به این نتیجه رسیدم که می توان رشته ای به نام مددکاری اجتماعی دامپزشکی داشت.” در واقع، این رشته به دنبال مطالعه ارتباط بین خدمات دامپزشکی و اقدامات مددکاری اجتماعی است.
به گفته استرند، چهار حیطه در این رشته مورد مطالعه قرار می گیرد: سوگ و فقدان حیوان خانگی، تعامل یاورانه حیوانات، ارتباط بین خشونت در انسان و حیوان و مدیریت فرسودگی حاصل از مراقبت.
مطابق اظهارات استرند، این رشته از سال ۲۰۰۲ به صورت حرفه ای در این دانشگاه آموزش داده می شود اما ابتدا به صورت غیررسمی و دوره های کوتاه مدت بود و حالا قرار است به صورت ترمیک ارائه گردد.
به گزارش انجمن ملی مددکاران اجتماعی ایالات متحده، این رشته در دانشگاه میشیگان نیز مورد توجه قرار گرفته است.
گفتنی است دانشگاه ایالتی تسی واقع در شهر ناکسویل ایالت تسی، یکی از قدیمی ترین موسسات آموزش عالی امریکاست و قدمتی بیش از دویست و بیست سال دارد و در بسیاری از رشته ها جزو ۱۰۰ دانشگاه برتر دنیاست. همچنین بیش از ۶۰ سال است که مددکاری اجتماعی در این دانشگاه در مقاطع مختلف آموزش داده می شود.
به نقل از کلینیک مددکاری اجتماعی رها
باسلام
اول که این مطلب رو خوندم مقداری شوکه شدم .دوباره که خوندم و کمی مقایسه انجام دادم نظرم عوض شد.شاید مددکاری اجتماعی با گرایش دامپزشکی خیلی عجیب تر ازمددکاری اجتماعی با گرایش اورژانس اجتماعی، خانواده، کودک و قضایی به نظر برسه ولی اگه کمی دقیقتر متن رو بخونید بانی این رشته از نیازموجود در جامعه ای که توش زندگی می کند و با توجه به تجارب و مطالعات گسترده خودش در این زمینه تصمیم به تاسیس رشته گرفته. احتمالا نیروی انسانی مورد نیاز و تخصصی رو هم در این زمینه داره. قبلا هم گرایش های مشابهی مثل مددکاری اجتماعی با گرایش حفاطت از محیط زیست در این کشور تاسیس شده که اقدامات بسیار خوبی رو هم در جهت تحقق عدالت بین نسلی و حفاظت از محیط زیست انجام داده اند.برای من جای تعجبه که چرا مددکارا در ایران از شنیدن گرایش دامپزشکی تعجب می کنند ولی از گرایش های اختراعی برخی از دوستان تعجب نمی کنند. جای تعجب اونجاست که شما با داشتن فقط یک مدرس با مدرک لیسانس مددکاری اقدام به پذیرش ۵۰ دانشجو در مقطع کارشناسی مددکاری با گرایش خانواده و کودک و… بکنید.تعجب وقتیه که با شروع تحصیل دانشجوها هنوز سرفصل های درسی به مراکز ابلاغ نشده و دانشجوها براساس فرضیات احتمالی مدرسین سرکلاس حاضر می شوند.بازم تعجب اورتر مکان تحصیل دانشجویان مددکاریه که غیر از تهران در اکثر شهرهای کشور مکان مناسبی برای تحصیل در نظر گرفته نشده و یک مدرسه ی قدیمی و کهنه به نام دانشگاه معرفی میشه. در مورد مکان کارورزی، اساتید ، وضعیت کتابخانه ها و کیفیت آموزش تخصصی و نحوه ی ارزیابی دانشجوها هم صحبت نمی کنم.
من خیلی نویسنده ی خوبی نیستم بخصوص وقتی که احساساتم هم درگیر در موضوع بشه ولی امیدوارم بخشی از وضعیت تعجب آور مددکاری در ایران رو به تصویر کشیده باشم.
از دوستانی که این مطلب رو می خونند یک سوال دارم که خواهش می کنم با دقت نظر بهش جواب بدن
“تا کی باید از روش اقدام یا تغییر اجتماعی فقط برای مراجعین خودمون استفاده کنیم؟مگر نه اینکه برای نجات مددکاری کشورمون بیش از هرکس دیگری به یک اقدام جمعی و انقلاب اساسی نیاز داریم؟
بخدا من حاضرم تواین زمینه کارکنم من داوطلبم بسم الله