۵ دیدگاه مطلب براي " به بهانه تعطیلی کلینیک مددکاری اجتماعی رها " ارسال شده است.

1. جواد طلسچی یکتا گفت:

   ۱۳۹۳/۰۲/۰۸ در ۱۲:۴۲

   با سلام و احترام؛ نکته جالبی که متأسفانه در مبحث تعطیلی کلینیک رها مغفول مانده است و دوستان در مدت اخیر به آن اشاره ای نداشتند، این است که کلینیک مددکاری اجتماعی رها تنها مرکز مددکاری اجتماعی نبوده است که تعطیل شد!!! ما در سالهای اخیر شاهد ریزش تعداد بیشتری از کلینیک های مددکاری اجتماعی در سطح کشور بودیم… که بدلایل متعددی همچون نداشتن هر مدل تریبون و یا محبوبیت! و یا جایگاه خاصی در جامعه مددکاران اجتماعی، هیچگاه بدانها نپرداختیم و شاید هم برای کسی اهمیتی نداشت! مراکزی که در سکوتی مطلق و با توانمندیها و تجاربی فراوان برای همیشه تعطیل شدند. قابل به ذکر است در مقابل، مراکزی هم داشتیم و داریم که علیرغم پرداخت حدود ۴۰ میلیون تومان خسارت!!! به جهت عدم موفقیت غیر عمدی گروههای همیارشان تن به تعطیلی ندادند و سنگرهای واقعی و مجازیشان را در این خاکریز پرتلاطم اجتماعی ایران به بدلایلی همچون عدم بهره وری لازم و یا اختلاف نظرات احتمالی با مسوولین وقت برنچیدند… و با هر مشقتی که بود حفظ کردند و حتی گسترش هم دادند!
2. mohamadi گفت:

   ۱۳۹۳/۰۲/۰۸ در ۱۷:۴۱

   من با نظر این آقا زیاد موافق نیستم. به نظرم ایشان جزو آن دسته از مددکارانی هستند که معتقدند مددکاران رسالتی پیامبرگونه دارند و حتی اگر شده آتش به مالشان بزنند تا بگویند ما به وظیفه حرفه ای خود تا حد فنا هم عمل می کنیم.شمع و پروانه دیگر مثالی قدیمی است. دیگر معلم ها هم حرفه ای شده اند. بهتر است واقع بین باشیم. ما مددکاران اجتماعی باید یاد بگیریم که فکر نان باشیم چون خربزه آب است. اصولا مددکاران اجتماعی باید به سازمان های حمایتی یاد بدهند که حاضر نیستند بدون سود مالی کار کنند. آخه کجای دنیا مثل ایران از مددکار انتظار دارن که همه چیزشو، پولشو، جونشو، جوانیشو و… را در راه جامعه نثار کند و در پایان بگن میخواستی مددکار نشی. این دقیقا غیر حرفه ای بودن ما مددکاران ایرانی را نشان می دهد. چرا که یک مددکار اجتماعی باید پول حرفه ای بگیرد آن هم با سربلندی نه اکراه و خجالت.همه حرفه ها پیشرفت کردن و معتقدن شرایط برای کارشون باید فراهم باشه و طرف یا سازمان مقابلشون هم با آنها حرفه ای برخورد کند، اما مددکاران اجتماعی هنوز دنبال اینن که اگر زدن تو سرشون بگن اشکال نداره من مددکارم اگه می خوای محکم تر بزن!!! خلاصه اگر نجنبیم ۲۰ سال دیگه به خودمون میایم و میبینیم همچنان مددکاری اجتماعی در برزخ چگونگی اثبات کردن خودش و دیده شدن داره دست و پا میزنه. پس بهتره از ادبیات ایثار گرانه که دیگه قدیمی شده فاصله بگیریم و سعی کنیم با واقعیات جامعه و حرفه مددکاری اجتماعی، حرفه ای تر و منطقی تر برخورد کنیم.
3. mohamadi گفت:

   ۱۳۹۳/۰۲/۰۸ در ۱۷:۴۴

   منظورم آقای طلسیچی یکتا بود. سپاس
4. احمدعلی جبارزاده گفت:

   ۱۳۹۳/۰۲/۰۸ در ۲۱:۳۹

   در این اتفاق سیاه و درد آور آنچه که کمی مایه تسلی و خرسندیمان می گردد ، اینست که می بینیم برای تعطیلی کلینیک رها جامعه مددکاری در حال انسجامی حرفه ای است تا از اعمال قدرتهای غرض ورزانه مدیران ممانعت کنند کلام آقای هوشمند درست است چراغ قرمز را برای مددکاران روشن کرده اند و این خود ماییم که می باید از حقوق صنفی خود دفاع کنیم. آنا ن عادت کرده اند تا ما را در حد نامه رسان و امربر خود ببینند!! اجازه ندهیم چنین شود. اگر دفاع از حقوق خود کنیم مارا خواهند کوبید و تهمت خواهند زد بهایی ندهیم. آقای طلسچی یکتای عزیز هم درست می گوید رها نمادی از ظلم کلینیکهای بیشماری است که بهزیستی باعث تعطیلیشان شده و فریادشان بجایی نرسیده است.نگذاریم رها در بستر زمان رها گردد. مسببین پاسخگو باشند در غیر اینصورت آقای یزدانی و همکاران ماوقع را شفاف بیان کنند. جبارزاده – مددکار اجتماعی
5. احمدعلی جبارزاده گفت:

   ۱۳۹۳/۰۲/۲۱ در ۱۹:۵۳

   بسیار شاد شدم وقتی شنیدم که بالاخره تلاشها ، حمایتها ،و پیگیریها نتیجه داد و آقای یزدانی و همکارانشان توانستند حقوق نادیده گرفته خود را باز پس بگیرند. و خوشحال تر از اینکه بهزیستی پاسخگو بود و به خرد جمعی و خواسته شان احترام گذاشت. هرچند بهایی که کلینیک رها برای گرفتن حقشان داد بهای روحی و روانی سنگینی بود. به امید آنکه مدیران ما از فرهنگ طلبکاری به فرهنگ بدهکاری حرکت کنند. جبارزاده – مددکار اجتماعی