رئیس انجمن مددکاران خراسان‌جنوبی گفت: مهم‌ترین خلأ موجود فقدان نگاه تخصصی به مددکاری است.
محسن مروی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)منطقه خراسان‌جنوبی، گفت: مددکاری اجتماعی تا الان بیشتر خیریه‌ای بود و به عنوان رشته‌ای تخصصی که نیاز به یکسری ویژگی‌هاست دیده نمی‌شد، به طور مثال، مددکاران نمی‌توانند پست یک روانشناس را در سازمان‌ها بگیرند اما، عکس آن کاملاً رایج است.
وی با بیان اینکه وقتی شناخت درست از این رشته وجود ندارد جای پای ما در اجرا و سیاستگذاری هم باز نمی‌شود، افزود: حضورمان در سازمان‌ها و در جامعه نسبت به گذشته پررنگ شده اما آن طور که باید نیست.
رییس انجمن مددکاران خراسان‌جنوبی اظهارکرد: برخی فکر می‌کنند مددکاری تنها به حضور در بیمارستان و خیریه ختم می‌شود اما، واقعیت این است نقش خدمات اجتماعی مددکاری در پیشگیری باید خیلی جدی‌تر باشد.
مروی ادامه داد: خوشبختانه امروز مددکاران اجتماعی در بیشتر سازمان‌های دولتی و غیر دولتی حضور دارند.
وی افزود: ما در زمینه آموزش، پژوهش و اجرا جایگاه خوبی داریم اما سیاستگذاری و مدیریت ارزیابی تاثیرات اجتماعی از دیگر ظرفیت‌های این رشته است که متاسفانه به دلیل نبود بستر مناسب از یک سو و کاستی‌های خودمان در نظر گرفته نمی‌شود.
رییس انجمن مددکاران خراسان‌جنوبی گفت: در بسیاری از کشورها محور بسیاری از سیاستگذاری‌ها و مدیریت، مددکاری است اما متاسفانه در کشور ما نقش مددکاری اجتماعی در این حوزه‌ها نهادینه نشده است.
مروی تصریح کرد: رصد اجتماعی و آیندهنگری از دیگر ظرفیت‌هایی است که مددکاری اجتماعی به دلیل دسترسی به اطلاعات گسترده و حضور در بطن جامعه می‌تواند به خوبی در آن ایفای نقش کند.
وی ادامه داد: درحال حاضر مددکاری اجتماعی هم در بحث پیشگیری و هم مداخله و توانمند‌سازی حضور دارد، البته حضور اصلی ما در مداخله است. اما ما این توانایی و مهارت را داریم که در بحث پیشگیری جدی‌تر اقدام کنیم و موثرتر باشیم.
مددکاری در بخش مداخله تا چه اندازه می‌تواند در کاهش یا کنترل آسیب‌های اجتماعی نقش داشته باشد؟
رییس انجمن مددکاران خراسان‌جنوبی گفت: نباید توقع داشت که مددکاری بتواند آسیب‌ها را کاهش دهد یا کنترل کند، آسیب‌های اجتماعی ناشی از عوامل گوناگونی هستند که بسیاری از آنان از حوزه مددکاری خارج است و در جای دیگر باید مدیریت شوند.
وی افزود: مددکاران اجتماعی در توفان آسیب‌های اجتماعی که وجود دارد اگر بتوانند از افزایش بروز این آسیب‌ها جلوگیری کنند، کار بزرگی انجام داده‌اند. به همین دلیل، در حال حاضر به کاهش آسیب‌ها از طریق مددکاری اجتماعی نمی‌توان فکر کرد.
به نظر شما مددکاری امروز ما چقدر به استانداردهای جهانی نزدیک است؟
مروی اظهارکرد: واقعیت این است که با استانداردهای جهانی فاصله داریم، بخشی از این امر به تفاوت فرهنگی گسترده در کار مربوط است. اما من معتقدم با تقویت جایگاهمان در بحث مدیریت و ارزیابی اجتماعی امکان پیشرفت و مقایسه با استانداردهای جهانی به تدریج فراهم می‌شود.
وی افزود: امروزه حوزه مددکاری در دنیا بسیار گسترده شده، اما ما دانشجویانمان را بر اساس روش‌ها و کتاب‌هایی که سالیان سال است وجود دارند، آموزش می‌دهیم. به طور جدی نیاز به بازنگری و تعامل بیشتر و بهتر با دنیا داریم.
به نظر شما وجود انجمن مددکاری به تنهایی در این زمینه کارساز نیست؟
رییس انجمن مددکاران خراسان‌جنوبی گفت: انجمن نمی‌تواند کار زیادی برای ارتقای کیفیت مددکاری انجام دهد چون، قدرت چندانی ندارد. اما در مورد نظام مددکاری فرق می‌کند. نظام مددکاری فرابخشی است، قانون از آن حمایت جدی می‌کند و سایر بخش‌های جامعه نیز ملزم به همکاری با آن هستند.
مروی اظهارکرد: از سوی دیگر نظام مددکاری قدرت نظارت دارد چیزی که در انجمن امکان‌پذیر نیست. ما به دنبال آن هستیم تا طرح سازمان مددکاری را به مجلس ببریم و نقش نظارتی آن را پررنگ کنیم.
وی یادآور شد: بسیاری از پرونده‌ها قبل از ارجاع به دادگاه یا نیروی انتظامی می‌توانند از سوی مددکاران مورد بررسی و حل و فصل قرار بگیرند. در این صورت، هزینه کمتری نیز به کشور تحمیل می‌شود.
